Bruno Wenzel jest postacią, której życie i osiągnięcia zasługują na szczegółowe omówienie. Urodził się 9 lutego 1888 roku w Ełku, a swoje ostatnie dni spędził w Hiddesen, w regionie Nadrenii Północnej-Westfalii, gdzie zmarł 29 grudnia 1965 roku.
Tego typu biografie są istotne nie tylko ze względu na osobiste osiągnięcia, ale również na ich wpływ na rozwój różnych dziedzin. Wenzel był niemieckim prawnikiem oraz urzędnikiem kolejowym, co wskazuje na jego znaczący wkład w rozwój infrastruktury transportowej oraz w sferę prawną, której elementy mogą mieć długotrwały wpływ na społeczeństwo.
Życiorys
Bruno Wenzel rozpoczął swoją edukację w gimnazjum w Ełku, skąd kontynuował naukę oraz zdobył wiedzę prawniczą na Uniwersytecie Alberta w Królewcu, Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu, a także na Uniwersytecie w Marburgu. W czasie, gdy pełnił funkcję ochotnika, zasilił szeregi 2. Wschodniopruski Pułk Artylerii Polowej nr 52 (2. Ostpreußischen Feldartillerie-Regiment Nr. 52) w Królewcu.
W 1910 roku rozpoczął pracę w Giżycku oraz Ełku jako aplikant adwokacki. Miał status oficera rezerwy, co zaowocowało jego aktywnym uczestnictwem w I wojnie światowej, gdzie brał udział w istotnych starciach, takich jak bitwa pod Gumbinem oraz bitwa pod Grunwaldem w roku 1914. Egzamin asesorski zdał w 1916.
Po zakończeniu wojny Wenzel podjął pracę w Pruskich Kolejach Państwowych (Preußischen Staatseisenbahnen), gdzie pełnił różne funkcje, w tym w Dyrekcji Kolei Rzeszy w Królewcu (Reichsbahndirektion Königsberg) oraz w Urzędzie Ruchu Kolei Rzeszy w Gerze (Reichsbahn-Verkehrsamt in Gera). Jego kariera kolejowa rozwijała się, gdy zostały mu powierzone zadania w dyrekcjach kolei Rzeszy w miejscowościach takich jak Opole (Reichsbahndirektion Oppeln), Wrocław (Reichsbahndirektion Breslau) czy Essen (Reichsbahndirektion Essen). Od 1938 roku objął stanowisko naczelnika zarządu.
Wenzel aktywnie uczestniczył w życiu swojej instytucji, będąc wiceprezesem, a od 1 października 1942 roku prezesem Dyrekcji Kolejowej Rzeszy w Szczecinie (Reichsbahndirektion Stettin). Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku przeniósł się do Lütjenburga, gdzie pełnił rolę likwidatora. Przy końcu wojny, w 1947 roku, przeszedł z radzieckiej strefy okupacyjnej do brytyjskiej, osiedlając się w Hiddesen.
W ostatnich latach swojej kariery zawodowej został uznany za emerytowanego urzędnika przez Deutsche Bundesbahn, a jego ostatnie dni spędził w Hiddesen, gdzie również został pochowany.
W 1921 roku Bruno Wenzel uzyskał tytuł doktora praw na Śląskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu, dzięki pracy naukowej pt. „Die gemeinwirtschaftliche Bedeutung der Straßenbahnen. Grundsätzliches zum Problem der Unternehmungsform”, która podejmowała zagadnienia związane z użytecznością publiczną tramwajów oraz aspektami form przedsiębiorstw.
Przypisy
- a b Stettin [online], bahnstatistik.de [dostęp 09.06.2021 r.]
- Dissertation: Die gemeinwirtschaftliche Bedeutung der Straßenbahnen. Grundsätzliches zum Problem der Unternehmungsform.
- Alfred Prang: Bruno Wenzel, [w:] Zeitung der Altmärker-Masuren 37/38, 1966 r., s. 676.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Zbigniew Hołda | Michał Olszewski (dziennikarz) | Jadwiga Kmicińska | Robert Dobrzycki | Otto von Schrader | Wojciech Żmudziński | Adam WęgłowskiOceń: Bruno Wenzel